Ο τζόγος στην κρίση

Μοιάζει με διέξοδο για πολύ κόσμο, αλλά δεν είναι. Στα χρόνια της κρίσης ο τζόγος μπορεί να παρουσιάσει άνθηση και το παράδειγμα της Ελλάδας δεν είναι το μοναδικό. Εχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, ενώ συμβαίνει και στο παρόν σε χώρες που αντιμετωπίζουν σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα. Ο τζόγος στην κρίση γνωρίζει ακμή. Στη χώρα μας έχει περάσει τουλάχιστον μια οκταετία με μνημόνια. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει, το 2017 ο τζίρος από τα τυχερά παιχνίδια (νόμιμα και παράνομα) έφτασε στα 16 δις ευρώ. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με την ΕΕΕΠ (Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων) στην επίγεια αγορά παίχτηκαν έξι δις ευρώ. Αλλα 5,2 δις έφτασαν τα πονταρίσματα στο διαδίκτυο, ενώ τα υπόλοιπα προωθήθηκαν στον παράνομο τζόγο. Δεν είναι και λίγα... Οσο για τις πλατφόρμες που λειτουργούν νόμιμα στην Ελλάδα, τα μικτά κέρδη έφτασαν τα 280,6 εκατ. ευρώ.

Τζόγος στην κρίση: Φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας

Σε περιόδους κρίσης εμφανίζονται συνήθως φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας. Ο τζόγος είναι ένα από αυτά, ενώ ανοδικές τάσεις παρουσιάζουν το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, η πορνεία και στη σημερινή εποχή η εξάρτηση από το διαδίκτυο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ελπίζουν να λύσουν τα προβλήματά τους μέσα από τα τυχερά παιχνίδια, τα οποία όμως δεν προσφέρουν καμία διέξοδο. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να εξοφλήσει τα χρέη του μέσω του τζόγου ή να καταφέρει να αυξήσει σημαντικά τον τραπεζικό του λογαριασμό. Μόνο σε μορφή διασκέδασης μπορεί να βοηθήσει ο τζόγος και μόνο έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε. Ειδάλλως θα είναι καταστροφικός γι’ αυτόν που παίζει και φυσικά για το περιβάλλον του. Η απογοήτευση και η απελπισία οδηγούν αρκετούς ανθρώπους σε λύσεις που δημιουργούν μεγαλύτερα αδιέξοδα. Αν ο παίκτης συνειδητοποιήσει τα πραγματικά προβλήματά του, ίσως να μπορέσει να βοηθήσει τον εαυτό του. Η ψυχοθεραπεία, για παράδειγμα, είναι μια καλή επιλογή.

Τζόγος στην κρίση: Εξάρτηση

Ο εθισμός στον τζόγο δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτος, ειδικά όταν κάποιος είναι στο αρχικό στάδιο. Το πρόβλημα δεν είναι εφικτό να εντοπιστεί και μαζί να αντιμετωπισεί. Και είναι συγκεκριμένες οι ενδείξεις που οδηγούν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια, εφόσον η κατάσταση δείχνει ότι είναι παθολογική. Υπάρχουν άλλωστε συγκεκριμένα συμπτώματα που το αποδεικνύουν. Ποιά είναι αυτά;

1. Η αδικαιολόγητη υπερχρέωση πιστωτικών καρτών.
2. Η έλλειψη διάθεσης για εργασία, σχέσεις, ασχολίες, γενικότερα για ζωή.
3. Η απουσία από το σπίτι και την εργασία ανά τακτά διαστήματα.
4. Οι μεταπτώσεις στη διάθεση και η απομόνωση. Η απομάκρυνση από τα οικεία και αγαπημένα πρόσωπα και η παράξενη συμπεριφορά.

Σε αυτές τουλάχιστον τις εριπτώσεις είναι ξεκάθαρο ότι αυτός που αντιμετωπίζει το πρόβλημα, δεν απολαμβάνει το παιχνίδι. Δεν διασκεδάζει και δεν παίρνει ψυχαγωγία από την ενασχόλησή του με τον τζόγο.

Η κρίση σε αριθμούς

Κατά την περίοδο της κρίσης η επισκεψιμότητα στα καζίνο έχει υποχωρήσει. Είναι κατά 4,4% χαμηλότερη σε σύγκριση με το 2016. Ωστόσο, είναι περισσότερα τα χρήματα που έπαιξαν οι παίκτες. Από 1,577 δις ευρώ το 2016, το ποσό ανέβηκε στα 1,582 δις το 2017. Από την άλλη πλευρά, η επισκεψιμότητα στα καζίνο έχει μειωθεί γιατί ο κόσμος ξοδεύει πλέον το χρόνο του, αλλά και τα χρήματά του, στο διαδίκτυο. Είναι πιο απλή η διαδικασία. Δεν χρειάζεται να βγει έξω, έχει τα πάντα μπροστά στην οθόνη του. Στοιχήματα, ρουλέτα, πόκερ, blackjack, κουλοχέρηδες... Ο,τι τραβάει η όρεξή του.

Η Πρωτοχρονιάτικη συνήθεια

Για πολύ κόσμο είναι συνήθεια να παίζει τζόγο τις μέρες των γιορτών. Τα Χριστούγεννα και κυρίως την Πρωτοχρονιά. Είναι η περίοδος που υπάρχει μεγαλύτερη διάθεση και η αίσθηση ότι θα μας χαμογελάσει η τύχη με τη νέα χρονιά. Όπως και να ‘χει, ακόμη και σε αυτό το διάστημα χρειάζεται ψυχραιμία. Τα χρήματα δεν ανεβαίνουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Ακόμη και αν συμβεί θα είναι παροδικό, οπότε χρειάζεται μέτρο. Κανείς δεν έκανε περιουσία από τον τζόγο.